Маці - гэта самы дарагі і самы любімы чалавек ва ўсім свеце. Кожная маці вельмі любіць сваё дзіцё,і хоча каб яно было добрае, паслухмянае, и каб ніколи не хварэла.
Дзеці вырастаюць і, як птушкі, пакідаюць роднае гняздо. А маці застаюцца адны и толькі тым и жывуць, што радасцю новай сустрэчы з імі. Часта дзеці ўспамінаюць пра маці толькі тады,кали ім што-небудзь патрэбна.Менавіта такіх дачок (Вольгу, Веру и Ніну) паказаў у сваім творы Віктар Карамазаў. Дзвюх сясцёр прывёй у родную вёску толькі кабанчык.Каб не ён- маці яшчэ не хутка дачакалася б сваіх дзяцей.З якой асалодай дзеліць жанчына мяса!Яна нават забывае пакінуць что-небудзь сабе, Вера і Ніна гэтага не заўважаюць.
Маці гэтова аддаць дзецям усё, каб тольки чым-небудзь дапамгчы ім.Самая большая для яе радасць адчуваць сябе патрэбнай дзецям.


Сваё паведамленне я хачу пачаць са слоў Анарэ дэ Бальзака «Сэрца маці- бездань,на дне якой заўсёды знойдзецца прабачэння”.Мама-самае цудоўнае слова на зямлі. Гэта першае слова,якое вымаўляе чалавек,і гучыць яно на кожнай мове сове аднолькава прыгожа і пяшчотна.
Мама-чалавек, які даў мне жыццё.Для мяне мама самае дарагое, што ў мяне ёсць, і яна гуляе галоўную ролю ў маім жыцці. Мама-гэта самы лепшы друг.Яна падтрымлівае мяне,і шчыра радуецца маім поспехам.Я вельмі люблю сваю маму.
І колькі б мне не было гадоў,я заўсёды буду яе любіць,і ніколі не забуду яе ласку, дабыню і чуласць.